• Kees Embregts (alias de Krol of het Krolleke) is geboren in 1961 en is dus vorig jaar 60 jaar oud geworden. Na de lagere school is Kees naar de KSE in Etten-Leur gegaan, waar hij zijn MAVO-diploma heeft behaald. Gedurende de 4 jaren op deze school, heeft hij op liefst 3 verschillende locaties les gehad.

     

    Vervolgens is Kees gaan werken, hij is begonnen bij de Almarkt in Princenhage. Daarna kreeg hij een oproep van het leger: hij moest zijn wettelijke dienstplicht gaan vervullen. Zijn standplaats was Garderen en al snel werd het hem duidelijk dat hij een baantje als barhulp moest zien te bemachtigen. In feite is hier de basis gelegd voor zijn latere werkzaamheden in de kantine van VVR. Toen hij (samen met een andere dienstplichtige) begon, was de legerbar een kaal en ongezellige ruimte. Mede dankzij het geld dat Kees en zijn maat hier verdienden, kon er flink worden geïnvesteerd in de aankleding van de bar. Uiteindelijk was het een gezellige ruimte geworden, met onder andere een muziekinstallatie en gokkasten.

     

    Na zijn dienstplicht heeft Kees nog een half jaar bij de Almarkt gewerkt, waarna hij in dienst is gekomen van Unigro in Breda (dit waren toen de winkels van de Vegé). Zijn taak was om de diverse winkels op te knappen, zodat ze weer up-to-date waren. Dit werk heeft hij 2 jaar gedaan, waarna hij vertrok naar Rosmalen, waar hij bedrijfsleider werd van een Vegéwinkel. Uiteindelijk is hij bedrijfsleider geworden van de supermarkt in Zevenbergen (eerst de Super en daarna de Jumbo), welk werk hij in totaal 34 jaar heeft gedaan. Rond zijn 58 vertrok Kees hier uit ongenoegen met de bedrijfsvoering van nieuwe eigenaren die de winkel kort daarvoor hadden overgenomen.

     

    Vervolgens heeft hij 2 jaar thuis gezeten en inmiddels bezorgt Kees al weer bijna een jaar brood in dienst van onze plaatselijke bakker Douenburg.

     

     

    Kees als voetballer bij VVR

     

    Op zijn 8e werd Kees lid van VVR, in zijn eerste jaar kreeg hij alleen training van o.a. Kees Vogels. Na een jaar mocht hij gaan voetballen, één van de leiders van het eerste uur was onder andere Frans Oostvogels. Daarna heeft Kees alleen maar in de 2e teams van de diverse jeugdcategorieën gespeeld. Eén van de redenen hiervan was dat Kees nogal solistisch was ingesteld, samenspelen was niet zo aan hem besteed. Eén van zijn kwaliteiten was zijn snelheid en hierdoor heeft hij behoorlijk was doelpunten weten te scoren. Alhoewel: de meest makkelijke kansen kon hij missen, terwijl de juist lastig te benutten kansen door hem werden benut.

     

     

    Bij de senioren kwam hij in VVR 5 terecht, waar op zondagochtend vaak maar 5 of 6 spelers kwamen opdagen. De rest moest uit bed worden gebeld en toen Kees en zijn andere wel aanwezige teamgenoten hiervan min of meer de schuld kregen, is men gestopt bij VVR en is Kees gaan spelen in het wilde voetbal. Eerst 3 jaar bij van Nijnatten en toen nog 2 jaar bij de Kruispad. Halverwege de twintig keerde hij terug bij VVR in het 3e (!!) zaterdagteam. In die tijd was het zaterdagvoetbal behoorlijk populair. Daarna kwam hij in het tweede team terecht en hier bereikte hij het hoogtepunt in zijn voetbalcarrière: hij werd met dit team kampioen. Dit kampioenschap werd behaald in de laatste minuut van een wedstrijd tegen Chaam, toen Anton Daamen de winnende treffer scoorde.

     

    Op de leeftijd van 33/34 jaar werden onder andere Kees en Ben Jochems gevraagd bij de veteranen te gaan voetballen. Dit team had te weinig spelers en dreigde opgeheven te worden. Alhoewel Kees en Ben nog niet de voorgeschreven leeftijd van 35 jaar hadden bereikt, zijn ze hier gaan voetballen en uiteindelijk heeft Kees zo’n 20 jaar bij de veteranen gespeeld. Mooie en gezellige jaren met o.a. leiders Stan Ackermans en André Haast (De Todde) en daarna Nico Visee (mannen: te paard!!).

     

     

    Zijn taken als vrijwilliger

     

    Ongeveer 10 jaar heeft hij de jongste jeugd van VVR getraind op woensdagmiddag, onder andere met Anton Marijnissen en Piet Jochems. Daarna nog een jaar de B2 van VVR, maar toen na een aantal weken bleek dat slechts enkele spelers zin hadden om te komen trainen, is Kees hiermee gestopt. Eind jaren negentig vroeg toenmalig penningmeester (en straatgenoot) André Verschueren aan Kees of hij barhulp wilde worden. Met zijn ervaring als barhulp tijdens zijn diensttijd kon men Kees wel gebruiken en na het vertrek van Michel Antonissen uit de kantinecommissie kwam hij ook in deze commissie terecht. Daarna werd deze ook versterkt door onder meer Christ en Jolanda van Hees en Peter van Bedaf.

     

    Naast zijn werk achter de bar, heeft Kees ook veel geklust in de kantine. Zo word bijna al het schilderwerk door hem verricht en heeft hij meegeholpen bij de realisering van het nieuwe wedstrijdsecretariaat en de nieuwe bestuurskamer. Verder is Kees verantwoordelijk voor de bestellingen die wekelijks gedaan moeten worden (waarbij hij word geholpen door zus Marian).

     

     

    Anekdotes

     

    Begin jaren negentig bereikte Kees en mijlpaal: hij werd topscorer van VVR. In die tijd loofde de redactie van de VVR-klanken een gouden, zilveren en bronzen schoen uit aan de nummers 1, 2 en 3 op de lijst van topscorers van VVR. Om onverklaarbare redenen heeft Kees echter nooit de gouden schoen uitgereikt gekregen, dit zit hem nog steeds dwars....

     

    Kees kijkt met veel plezier terug op zijn voetbaljaren bij VVR. Zeker bij de veteranen in een tijd dat men met 30 man de veteranenhoek bezette en men vanaf 12.00 uur tot de sluiting van de kantine gezellige uren beleefde. Hij kijkt overigens wel met weemoed terug op deze tijd, toen de kantine vaak uit zijn voegen barstte bij wedstrijden van VVR 1 en in de kantine alle spelers en speelsters van VVR lang bleven hangen en de sluitingstijd van half acht vaak niet werd gehaald. Helaas is het nu een stuk minder druk en sfeervol in de kantine.

     

    Ook valt het op dat niet veel jongeren (er zijn gelukkig uitzonderingen) bereid zijn vrijwilligerswerk voor de club te verrichten. Dit wordt voor een groot deel gedaan door de ouderen en het is natuurlijk wel zo dat dit werk door jongeren moet worden overgenomen om het voortbestaan van de vereniging de garanderen. Helaas blijkt dit een breder maatschappelijk probleem te zijn, waarmee meerdere vrijwilligersorganisaties te kampen hebben.

     

     

    Kees, bedankt voor het interview!

     

    ​