• Dit keer weer eens een dubbelinterview en wel met Jac Daemen en zijn dochter Bianca Daemen, die beiden zitting hebben gehad in het bestuur van VVR.

    Jac is 82 jaar oud en geboren in Rijsbergen, nu woonachtig in Sprundel. Hij is getrouwd met Jaantje en heeft al op jonge leeftijd (hij was toen 15 jaar) het vak van slachter van zijn vader geleerd. Zijn vader was varkensslachter en als oudste zoon in het gezin werd van Jac verwacht dat hij zijn vader zou helpen. Dit ondanks het feit dat hij op de lagere school één van de besten in de klas was en hij dus best had kunnen doorleren. Vroeger werd hier echter niet zo naar gekeken en moest al op jonge leeftijd de kost verdiend worden omdat er nu eenmaal brood op de plank moest komen. Na 2 jaar als marinier gediend te hebben in Curaçao, kwam Jac als 20-jarige in dienst bij het slachthuis in Breda. Hier moest hij eerst verschillende dieren (o.a. runderen en varkens) slachten, maar uiteindelijk slachtte hij alleen varkens. Dit was een zware baan, zo moest Jac per uur 180 varkens met een bijl doorklieven, iets was de generatie na hem niet meer hoefde te doen omdat dit proces toen was geautomatiseerd. Na 28 jaar vertrok Jac naar een slachthuis aan de Meirseweg in België, waar hij nog 10 jaar heeft gewerkt. Op 58-jarige leeftijd werd Jac om medische redenen afgekeurd. Sindsdien geniet hij van zijn vervroegde pensioen, alhoewel andere problemen met de gezondheid hem sindsdien parten hebben gespeeld. Zo heeft hij een nieuwe heup gekregen en kreeg hij ook hartproblemen, in 2003 kreeg hij een hartinfarct. In hetzelfde jaar werd ook longkanker bij hem geconstateerd en is vrij snel daarna een stuk van zijn longen verwijderd. Gelukkig was er geen bestraling of chemotherapie nodig. Sindsdien gaat het goed met zijn gezondheid.
    Bianca is 53 jaar oud en is nog woonachtig in Rijsbergen. Ze heeft 2 dochters (Lenneke en Neeltje), resp. 26 en 21 jaar) en 1 zoon (Tijn, 23 jaar). Alle kinderen zijn inmiddels het huis uit. Op de middelbare school wist Bianca al dat ze slechts één ding wilde: werken in de zorg, het liefst met verstandelijk beperkte cliënten. Na eerst een aantal jaren gewerkt te hebben als administratief medewerkster bij dagblad De Stem en daarna drukkerij Vorsselmans , solliciteerde ze na de komst van Amarant in Rijsbergen naar een baan in het Dorpshuis. Zij organiseert daar de vrijetijdsbesteding voor de cliënten. Na een reorganisatie bij Amarant is ze aan de slag gegaan bij ODC de Zandoogjes als secretaresse en bij Amarant als vrijetijd coördinator.

    Hun jaren als speler/speelster bij VVR
    Jac begon als 12-jarige te voetballen op het oude voetbalveld aan de Konijnenstraat, waar medeoprichter van VVR Koos Roks onder andere het veld verzorgde. Bij VVR kwam hij na de jeugd in VVR 2 terecht, hij kon net niet de stap naar het 1e maken. Toen hij daarna in het marinierselftal in Curaçao terecht kwam, kon hij zich optrekken aan het niveau van zijn medespelers die onder andere bij Heerenveen of Willem II voetbalden. Als snelle linksbuiten met een hard schot kreeg hij hier ballen op maat aangespeeld en zorgde hij constant voor gevaar en doelpunten. Na teruggekeerd te zijn bij VVR dacht hij dat hij wel rijp zou zijn voor VVR 1, maar dat viel tegen. Het niveau van zijn medespelers was hier iets lager, zodat hij toch weer in het 2e belandde. Jac stopte nog voor zijn 30e met voetballen. Overigens was Jac ook op een ander gebied erg sportief, hij heeft enkele jaren aan judo gedaan. In deze sport heeft hij zelfs de zwarte band behaald, iets waarop hij nog steeds erg trots is. Tot slot is Jac nog steeds lid van het gilde St. Joris, alhoewel hij hier tegenwoordig alleen nog maar komt om een kaartje te leggen.
    Bianca ging als 9-jarig meisje bij VVR voetballen, samen met onder andere Janny Hanegraaf en Marian Hogers. De trainers waren toen Jan van Opstal en Tonny Luijten en Jo Severijnen-Rennen was de leidster. Bianca was een speelster met een hard schot en iemand die zich niet makkelijk van de bal liet zetten en tegenstanders ook niet liet voetballen. Op jonge leeftijd kwam Bianca dan ook al in het damesteam terecht, dat toen in de hoofdklasse speelde dus ver moest reizen om te kunnen voetballen. Toen ze 18 jaar was, stopte Bianca met voetballen.

    Taken als vrijwilliger
    Jac werd na zijn voetballoopbaan elftalleider van VVR 2, eerst in zijn eentje en daarna samen met Leo Nouws. Ook is hij jaren de vaste vlagger geweest van VVR 1. Begin jaren zeventig heeft Jac zitting gehad in het bestuur van VVR. Ook op andere gebieden was Jac maatschappelijk betrokken. Zo is hij 22 jaar lid van de EHBO geweest, heeft hij 18 jaar bij de Raad van Elf gezeten en is hij ook 18 jaar lid geweest van de vrijwillige brandweer. Bij de bridgeclub was Jac wedstrijdleider en vice-voorzitter. In Sprundel is Jac 10 jaar vicevoorzitter geweest van de KBO, onlangs is hij hiermee gestopt.
    Ook Bianca is enkele jaren bestuurslid bij VVR geweest en dat al op zeer jonge leeftijd (21 jaar). In dit tijd was het een bezienswaardigheid dat zo’n jonge vrouw deel uitmaakte van het hoofdbestuur van een voetbalvereniging. Daarvoor werd zij, nadat ze als voetbalster was gestopt, leidster van de meisjes. Er speelden toen niet zoveel meisjes bij VVR en bij de ROS (Rijsbergse Omroepstichting) heeft ze destijds nog een oproep gedaan aan de Rijsbergse meisjes om te gaan voetballen. Later werd ze leidster bij de dames. Tevens was ze actief in de activiteitencommissie, samen met o.a. Marian Vriends en Eric Mathijssen. Toen ze bij Amarant was begonnen heeft ze nog een tijd geprobeerd een G-elftal te formeren bij VVR. Helaas waren er onvoldoende cliënten van Amarant die geschikt waren om te gaan voetballen, daarom werd aansluiting gezocht bij v.v. Zundert, waar men al een G-elftal had en is de daar nog een aantal jaren leidster van geweest.

    Anekdotes
    Jac heeft bij het 40-jarig bestaan van VVR een wedstrijd gevlagd van VVR tegen een bekende voetbalclub. Frans Derks (een toenmalige topscheidsrechter) floot deze wedstrijd en zei tegen vlagger Jac dat een clubvlagger toch altijd partijdig vlagde. Na de wedstrijd moest Frans zijn ongelijk bekennen, hij zei zelfs dat Jac hogerop voor de KNVB moest gaan vlaggen. Jac bleef echter zijn clubje trouw. Bij een andere gelegenheid moest Jac een wedstrijd tegen v.v. Grenswachters vlaggen in de 1e klasse van de onderafdeling (Brabantse Bond). Hij moest de tegenstander na de afloop van de wedstrijd (de uitslag was een gelijkspel) het wedstrijdformulier laten ondertekenen. Tot zijn verbazing kwam de sponsor in het kleedlokaal en gaf iedere speler inclusief begeleiding een biljet van 100 gulden (in de onderafdeling…). Een andere anekdote betreft een speler uit Helmond (die ook Van Helmond heette) naar Rijsbergen verhuisde en bij VVR wilde gaan voetballen. Deze wilde echter hiervoor een vergoeding ontvangen, waarop Jac vertelde dat hij deze moest betalen in de vorm van contributie. Toen hoefde het niet meer… Een treurige gebeurtenis was het verongelukken van Jan Boot. Hij had Jan, die toen bij de A-jeugd speelde, op zaterdag gevraagd om een dag later op de bank te zitten bij een wedstrijd van VVR 1. Als lid van de brandweer ging diezelfde zaterdagavond echter zijn pieper af, hij moest naar een auto-ongeluk waarbij Jan was verongelukt …
    Bianca kan zich nog goed herinneren hoe het 25-jarig bestaan van de damesafdeling van VVR werd gevierd. Feestvieren kon men wel aan de dames overlaten. Ook een weekendje weg naar Valkenburg is in haar geheugen gegrift. Dit was zeer gezellig. Ze overnachtten in een legertent, waarvan een paar jongens de palen hadden verwijderd toen de dames aan het stappen waren, waardoor deze in elkaar was gezakt. Er moest toen overnacht worden in de kantine van de voetbalvereniging, de biertap hier zorgde er wel voor dat men geen dorst had…
    Een leuke anekdote van hun beiden is overigens dat zij ongeveer 5 jaar hebben gewoond in het gebouw dat later de kantine van VVR zou worden. Eind jaren zestig was het voornemen om hier een nieuw sportpark aan te leggen. Er stond op het terrein een boerderij leeg en de gemeente vond het niet wenselijk dat die leeg bleef staan met het oog op eventueel vandalisme. Jac kreeg toen het aanbod om gratis hier te gaan wonen. Ze hebben toen gewoond in het deel van de kantine waar later de keuken en de bestuurskamer kwamen (wat oudere leden van VVR zullen dit zich nog zeker herinneren). Toen in 1972 de verhuizing van VVR naar het nieuwe sportpark plaatsvond, verhuisde Jac met zijn vrouw en dochter (Bianca is hier geboren) naar hun nieuwe huis aan de Finéstraat.

    Hobby’s
    Jac gaat nog graag fietsen en wandelen, alhoewel lange afstanden niet meer lukken vanwege zijn verminderde longinhoud. Bianca houdt ook van wandelen, maar een dagje naar het strand of een terrasje pakken stelt ze ook erg op prijs. Verder gaat ze graag naar Tijn kijken die nu in VVR 1 speelt of naar de tennisvereniging waar dochter Lenneke actief is.
    Jac en Bianca, bedankt voor het interview!