• Han Magilse is 56 jaar oud en geboren en getogen in Rijsbergen. Hij is reeds 36 jaar getrouwd met Ingrid en samen hebben ze 3 kinderen: Tetske van 28 jaar, Bowi van 27 jaar en Tycho van 25 jaar. Tetske woont samen met Dirk en hebben 2 kinderen, Ravi van bijna 4 en Kik van bijna 2.
    Bowi heeft een relatie met Linde, zij wonen in Breda. Tycho woont nog thuis. Zowel Ingrid, Tetske, Bowi en Tycho zijn spelend lid van VVR geweest en/of hebben zich op enigerlei wijze verdienstelijk binnen de club gemaakt. Han noemt zijn kleinkinderen het mooiste geschenk dat hij heeft gehad (met zijn kinderen is hij natuurlijk ook helemaal blij). Han geeft aan dat hij vroeger vanwege zijn drukke werk (in Eindhoven) helaas te weinig tijd aan zijn kinderen kon besteden en hierdoor nu extra van zijn kleinkinderen geniet. Hij probeert dan ook elke donderdag een dagdeel vrij te plannen om samen met Ingrid op zijn kleinkinderen te passen.

    Na een wat moeizaam verlopen periode op de middelbare school (MAVO in Etten-Leur niet afgemaakt en deze afgerond in Zundert, vervolgens naar de MEAO in Breda), is Han een MBA-studie gaan volgen. Deze heeft hij niet afgemaakt en toen hij bij het bedrijf HOB Electronic in Breda terecht kwam, heeft Han zich laten omscholen naar techneut/engineer. Voor deze cursus moest hij naar Duitsland toe, een plaats vlak bij Neurenberg. Vervolgens ging hij aan de slag bij dit bedrijf (dat inmiddels was verhuisd naar Eindhoven) om computerterminals te repareren bij diverse zeer grote bedrijven in Nederland. Hij moest hiervoor jaarlijks 80.000 km (!) rijden. Na dit 3 jaar gedaan te hebben, werd hij hoofd van de technische dienst en vervolgens hoofd van de binnendienst. Na 21 jaar werkzaam te zijn geweest bij dit bedrijf, kwam hij in conflict met de directeur van het bedrijf en heeft hij een keuze gemaakt om voor zichzelf te beginnen. In 2005 is Han met het bedrijf People-IT gestart in Dongen. Een bedrijf waarvoor hij dag en nacht bezig was tot de recessie in 2009. Dit betekende weer een periode van bezinning hoe nu verder. Gelukkig ontmoette hij in de persoon van Donny Mensen (met wie Han in het bestuur van VVR zat en op vrijdagavond samen tenniste) ) iemand die hetzelfde denkt over de verkoop van computers (mensen helpen en een goede service is erg belangrijk) en sindsdien hebben ze samen het bedrijf S-computers.

    Han als voetballer
    Toen in 1972 sportpark De Laguiten werd geopend, startte voor Han ook zijn voetbalcarrière. Hij begon met voetballen in een team met o.a. John v.d. Heijden, Christ van Hees, André de Koning en Johan Peemen. Hij kan zich nog goed herinneren dat zijn eerste leidsters Ria Daemen en Jo Kerstens waren, bij de D-jeugd waren dat Cor Mathijssen en Kees Daemen. Andere leiders waaraan hij moet denken zijn: Bart Kerstens en Broer Vissenberg, “de Dafkes” en Frank v.d. Kloot, zij waren de leiders van een zeer gezellig elftal en later Piet Damen en Stan Ackermans bij de A-jeugd. Han weet nog dat zijn vader op zondagmorgen bij de A-jeugd moest rijden voor een wedstrijd tegen DVVC in Dongen, in Den Bosch is zijn vader maar omgedraaid.
    Han was een technische maar ook (volgens zijn eigen woorden) een wat “luie” voetballer. Hij was een speler die het liefst vooral de bal het werk liet doen. Hij heeft op zowat alle plaatsen in het elftal gestaan, meestal wel voorin (spits), hij heeft zelfs (niet onverdienstelijk) in de jongste jeugd, een tijdje als keeper gespeeld. Zijn hekel aan het loopwerk heeft tot enig ongenoegen met trainer Van Wolven geleid, waardoor hij bij de senioren vanuit de selectie een jaar in VVR 3 is gaan voetballen. Daarna is hij 3 jaar bij het zaterdagteam gaan spelen in een goed elftal, dat zelfs de halve finale van de bekercompetitie haalde, om daarna weer terug te keren in de selectie, onder trainer Ad v.d. Brand.
    Naast het veldvoetbal mocht ook het zaalvoetbal op zijn warme belangstelling rekenen. In de zaal komt het immers meer aan op de pure voetbaltechniek en hoeft er minder loopwerk verricht te worden. Er waren weken dat hij zeker 3 tot 4 zaalvoetbalwedstrijden per week speelde, zowel in Etten-Leur als in Rijsbergen. Hoogtepunt is het feit dat hij ook een tijdje in het Brabants team heeft gespeeld, iets waarop hij nog steeds trots is, evenals de promoties met VVR1 vanuit de onderafdeling. Han weet nog dat een gedeelte van de selectie bij Han na het stappen nog een broodje en soep ging eten. De bevroren broodjes werden met een zaag open gesneden. Het waren gezellige jaren.
    Helaas speelden vele blessures hem al op jonge leeftijd parten: veel spierblessures, (nog steeds) last van zijn “spreid”voeten (waardoor hij al 30 jaar steunzolen draagt) en ook van zijn (versleten) knieën (waaraan hij 5x is geopereerd). Toen de bekende sportarts Fievez tegen Han zei dat hij beter kon stoppen met voetballen en moest gaan fietsen of zwemmen, gaf Han aan dat hij alleen balsporten wilde beoefenen (hij tenniste in die tijd ook). Waarop Fievez antwoordde dat je op een fiets ook een bal achterop kon binden….

    Zijn taken als vrijwilliger/bestuurslid
    Han is op jonge leeftijd (hij was 18 jaar) begonnen als jeugdleider en de fijne kneepjes hiervan hij heeft geleerd van “good old” Christ Monden.
    Omdat hij op jonge leeftijd al werd getroffen door veel blessureleed, stortte Han zich al vroeg op een loopbaan als trainer en haalde achtereenvolgens de diploma’s JVT (Jeugdvoetbaltrainer) en Trainer-coach 3. Bij VVR ging hij eerst de D-jeugd trainen (met spelers als Nico Mathijssen, Lennert Vlieks en Lars Wouters). Later is hij jeugdtrainer geworden bij de interregionale A-jeugd van JEKA, assistent trainer bij Sprundel en daarna hoofdtrainer bij Wernhout. Na zijn trainerschap (hij was toen 37 jaar jong) heeft Han vervolgens nog enkele jaren bij de veteranen gespeeld, maar helaas werd het aantal minuten dat hij mee kon spelen steeds korter. Han heeft daarna weer verschillende elftallen van de VVR-jeugd getraind maar zelfs dat werd zijn knieën na verloop van tijd te veel.
    Omdat een aantal mensen binnen VVR van mening was dat de organisatie van de vereniging verbeterd kon worden, is ongeveer 12 jaar geleden een commissie “frisse wind” opgericht en werd Han door deze commissie benaderd om voorzitter te worden van een nieuw te vormen bestuur, samen met o.a. Hans van Meer en Barry van Hooijdonk. Han heeft dit met liefde en plezier en met volle inzet en hart voor de vereniging gedaan. Helaas verliep het laatste half jaar van deze periode van 3 jaar minder prettig, omdat er toen nog maar enkele bestuursleden over waren en er geen nieuwe mensen gevonden konden worden om het vele werk te verrichten dat gedaan moest worden. Desondanks heeft Han nog steeds een blauwwit hart, dit komt onder andere tot uiting door het feit dat zijn bedrijf nu ook shirtsponsor is van VVR. Trots is Han op het verwezenlijken zonder bezwaren van de omgeving en tegen een zeer aantrekkelijke prijs van de door de KNVB destijds goedgekeurde wedstrijd verlichting op het
    B-veld.
    Het is helaas nog steeds zo dat het lastiger wordt om vrijwilligers te vinden voor de vele taken die bij een vereniging als VVR verricht moeten worden. Het is verder zo is dat degenen die al zeer actief zijn bij de vereniging (of op andere vlakken) dan maar extra taken op hun schouders nemen. Het is daarom te hopen dat met Vrijwillig-verplicht deze mensen ontlast kunnen worden en er voor de toekomst nieuwe vrijwilligers opstaan.
    Han vindt dat iedereen zijn steentje aan de maatschappij dient bij te dragen, zo is hij vanaf oktober 2016 voorzitter van de Rijsbergse Ondernemersvereniging (ROV).

    Anekdote
    Zijn trainer in de jeugd Jack Mathijssen werd eens erg kwaad in het kleedlokaal. Hij was zo boos dat hij heel hard de bal wegtrapte in het kleedlokaal met als gevolg een spiegel en TL-buis die stuk waren en vervangen moesten worden. Geen goed voorbeeld dus.

    Hobby’s
    Han gaat graag een hapje eten, gezellig een terrasje pakken, kamperen, een weekendje weg of ergens naar toe op vakantie. Hij geeft bijvoorbeeld aan Deventer een heel mooi stadje te vinden, met pittoreske straten, gezellige terrassen en leuke winkeltjes. Ze hebben hun caravan 6 jaar in Renesse gehad, maar gaan vanaf volgend jaar meer toeren. Verder is wandelen een hobby en gaan ze samen geregeld op pad met de E-bike. Maar hun grootste hobby: hun kleinkinderen!!
    Han, bedankt voor het interview!