Bram Coremans is 72 jaar oud en geboren aan de Hoge Vaartkant in Etten-Leur. Sinds 1972 is hij woonachtig aan de Laguitensebaan, waar hij is gaan samenwonen met zijn vrouw Mien van Engelen die iets verderop aan de Laguitensebaan was geboren. Uit dit huwelijk zijn 2 zonen geboren: Simon die nu 41 jaar oud is en Jasper (39). Helaas werd Mien op jonge leeftijd ernstig ziek en zij is 27 jaar geleden op 41-jarige leeftijd overleden. Inmiddels is Bram alweer 24 jaar samen met José. José heeft drie dochters en samen hebben ze 10 kleinkinderen, de jongste is 1 jaar oud en de oudste 15 jaar. Zoals iedere opa en oma verwelkomen ze de kleinkinderen graag thuis, waar ze kunnen spelen in de grote tuin van Bram en José.
Bram is op 16-jarige leeftijd na het afronden van de LTS-opleiding begonnen in de installatietechniek. Zijn eerste werkgever was Asselbergs, in welke periode hij vervolgens 6 jaar lang naar de avondvakschool is gegaan om de kneepjes van het vak te leren. Dit bedrijf is meerdere keren overgenomen en uiteindelijk onder de vlag van de Kon. BAM Groep terecht gekomen. Bram is steeds mee verhuisd, waardoor hij uiteindelijk ruim 40 jaar voor het bedrijf gewerkt heeft. In zijn loopbaan is Bram op verschillende locaties te werk werd gesteld, van Amsterdam tot Brussel. Begonnen als hulpmonteur, werd Bram uitvoerder en vervolgens projectbegeleider. In deze laatste rol was hij de brug tussen de directie en de monteurs. Eén van zijn laatste klussen was de bouw van het gerechtsgebouw in Antwerpen, iets waarop hij met veel genoegen terugkijkt. Toen Bram 61 jaar oud was kreeg hij de gelegenheid te stoppen met werken, zodat hij inmiddels 10 jaar met pensioen is.
Bram als voetballer
Zijn ouders hadden een tuinbouwbedrijf, waar ook de kinderen de helpende hand moesten toesteken. Er moest vaak in de avond en op zaterdag worden gewerkt, waardoor Bram niet op jonge leeftijd al kon gaan voetballen. Pas vanaf 18-jarige leeftijd, toen er op zondag gevoetbald kon worden, is Bram gaan voetballen. Hij begon in het cafévoetbal bij café De Kruispad. Toen hij 20 jaar was, werd hij lid van VVR en ging hij in VVR 3 spelen (daarvoor had VVR slechts 2 seniorenteams). Bram was een echte laatste man: fysiek sterk, kopsterk en iemand die de verdediging goed kon aansturen. Halverwege de dertig begonnen lichamelijke klachten hem parten te spelen en stopte hij als voetballer.
Zijn taken als vrijwilliger/bestuurslid
Zijn leidinggevende capaciteiten bleken ook wel uit het feit dat hij in zijn 1e jaar bij VVR (!) gelijk leider werd bij VVR 3. In Bram weet zich nog te herinneren dat van dit team onder andere Dre v.d. Kloot en John Verwijmeren deel uitmaakten. Daarna is hij ook nog leider van VVR 1 geweest. In 1976 werd hem gevraagd om toe te treden tot het bestuur van VVR, waar hij de materialencommissie onder zijn hoede kreeg. In deze rol heeft hij onder andere de verbouwing van de kleedlokalen mogen begeleiden. Ook de zorg voor voldoende ballen e.d. behoorde natuurlijk tot de taken van deze commissie.
Toen Mien in 1982 ziek werd, besloot Bram zijn tijd te besteden aan de zorg voor zijn vrouw en stopte hij onder andere als bestuurslid van VVR.Anekdote
Hiervoor is al aangegeven dat Bram een fysiek sterke voetballer was en dat VVR in die periode slechts 3 seniorenteams had. Deze 3 teams trainden dan ook geregeld samen, toen de toenmalige trainer van VVR op een gegeven moment aan Bram te kennen gaf dat ze hem liever niet meer op de training zagen verschijnen. Op de vraag van Bram wat hiervan de reden was, werd geantwoord dat de spelers van VVR 1 vonden dat hij “te hard speelde”. Waarop Bram te kennen gaf dat hij zou komen blijven trainen, ook in de competitie moest namelijk weleens gespeeld worden tegen fysiek sterke teams en hij vond dit getuigen van een slechte mentaliteit.
Hobby’s
Bram had en heeft vele hobby’s. Zo is hij jaren lid geweest van gilde St. Bavo, waarmee hij ook moest stoppen vanwege de ziekte van zijn vrouw. Ook stond hij aan de wieg van de oprichting van Buurtschap Den Hooiberg. Datzelfde was het geval met wielervereniging Liesbos. Hierin zaten veel wielrenners die afkomstig waren uit zijn geboortestreek en Bram is jaren voorzitter geweest van deze vereniging. Elke zondagochtend gingen ze met een grote groep zo’n 60 tot 80 km fietsen.
Helaas kwam hier een einde aan, toen hij ongeveer 3,5 jaar geleden werd getroffen door een hersenbloeding. Gelukkig was vrouw José toen in de buurt en kon hij snel naar het ziekenhuis worden vervoerd. Uiteindelijk heeft Bram ruim 3 weken in het ziekenhuis in Rotterdam gelegen en jammer genoeg heeft hij sindsdien geregeld last van duizelingen en vermoeidheid. Werken en klussen is nu beperkt tot een uurtje in de ochtend en middag.
Zijn Australische parkieten (als enige vogelbezitter in Rijsbergen) kan hij gelukkig nog wel blijven verzorgen, hij vindt dit een prachtige hobby. Hij heeft al 40 jaar een grote vogelkooi in zijn achtertuin staan en hij kan enorm genieten van de wijze waarop de vogels met elkaar omgaan en de verzorging hiervan. Gelet op zijn achtergrond als verenigingsman, is het niet verbazingwekkend dat Bram ook bestuurslid is geweest van De Vogelvriend.
Tegenwoordig gaat hij enkele malen per week fietsen zijn vrouw. Dit kan in de omgeving zijn, maar ook worden de fietsen vaak op de fietsendrager gezet om elders te gaan fietsen. In de winter gaan ze samen wandelen. Dit doet hij ook met een aantal lotgenoten die ook een medisch verleden hebben. Hiermee wordt 2x per week gewandeld: op dinsdag in Etten-Leur en op donderdag in Rijsbergen.
Tot slot vindt Bram op vakantie gaan ook leuk. Ooit is hij in Gambia geweest en maar liefst 10x is Bram in diverse delen van Griekenland geweest. Nu geniet hij ervan om diverse delen van Nederland te bezoeken.
Bram, bedankt voor het interview!