• De volgende in de rij van interviews met oud-bestuursleden van VVR is André Verschueren.

    André (hij wordt volgend jaar 70) is 45 jaar getrouwd met Jacqueline en uit dit huwelijk zijn 2 zonen geboren: Rob en Jeroen. Inmiddels zijn er ook 4 kleinkinderen (waarvan één kleindochter) van bijna 1, 3, 5 en 8 jaar oud. Zoals elke opa en oma zijn ze apentrots op deze hummels, waarvan vele foto’s in hun woonkamer getuigen. Ze maken graag hun dinsdagen en donderdagen vrij voor hun om op te passen of de kinderen van of naar school te halen of brengen.

    André is op zijn 17e begonnen bij Electron, welke fabriek zich bezig hield met nettenbouw, krachtstations en later ook met meet- en regeltechniek. In zijn werkzame leven heeft hij bij bedrijven het elektrotechnische werk verzorgd. Nadat hij heel zijn leven bij Electron had gewerkt, kon hij op 61,5 jarige leeftijd met vervroegd pensioen. De laatste 12 jaren was hij daarbij werkzaam geweest bij RET Rotterdam, waar hij werkzaamheden verrichte aan het metrostelsel. Echter, kort na zijn pensioen werd hij gebeld door een ex-collega en kon hij vervolgens nog ruim 5 jaar aan de slag bij de metro in Rotterdam. Dat was echter niet meer op fulltime-basis, zodat hij kon afbouwen en in 2018 echt kon stoppen met werken.

    De voetbalcarrière van André
    André is eind jaren zestig bij de senioren gaan voetballen in VVR 3. Hij was rechtsbuiten en één van zijn belangrijkste kwaliteiten was zijn snelheid. Toen hij in dienst moest, kon hij niet meer trainen en daarop moest hij stoppen bij VVR. Vervolgens kwam hij in het wilde voetbal terecht, dat in die tijd een grote populariteit genoot en in welke competitie veel teams uit Rijsbergen en Zundert voetbalden. Hij begon bij v.v. Laguiten op een veld vlakbij het sportpark van VVR op een plek waar nu de woningen aan de Warande staan. Toen dit veld moest verdwijnen vervolgde hij zijn loopbaan bij v.v. Herba op het veld van Jan van Keje aan de Huisakkerstraat. Het laatste team waarin hij voetbalde was v.v. het Lappenvrouwtje, gespeeld werd op het veld bij Jack Koeken. Medio jaren tachtig hing André zijn voetbalschoenen definitief aan de wilgen.

    De terugkeer bij VVR
    Zoals wel vaker het geval is, zijn de kinderen een reden om actief te worden bij een vereniging als VVR. André vormde hierop geen uitzondering, toen hun oudste zoon Rob ging voetballen werd hij één van zijn leiders. Dit heeft hij jaren gedaan, de laatste jaren was hij samen met Kees van Dorst leider van de A2 en B2. Teams waarvoor het altijd moeilijk was (en is) om leiders te vinden, maar André heeft dit altijd met veel plezier gedaan. Vreemd genoeg was hij bij de jeugd nooit leider van zijn andere zoon Jeroen. Dat heeft hij echter goed gemaakt door later leider van het team van Jeroen (VVR 4) te worden, nadat hij was gestopt in het bestuur van VVR.

    Het bestuur van VVR
    In 1994 werd hij lid van het bestuur. Hij was hiervoor gevraagd door de toenmalige voorzitter Theo Holthuizen. Men was op zoek naar een nieuwe penningmeester en omdat André in die jaren raadslid was en zitting had in de raadscommissie financiën. Dat was voor Theo reden genoeg om André voor deze functie te vragen en gelukkig reageerde hij positief op dit verzoek. Tot zijn vertrek in 2001 heeft André de functie van penningmeester met verve vervuld. Hij kenmerkt deze periode als een zeer leuke, maar ook als een zeer intensieve periode. Zo werden de nieuwe kantine en de tribune gebouwd, waarbij natuurlijk veel kwam kijken. Toen de nieuwe kantine in 1997 in gebruik werd genomen, werd op voorstel van André de eerste jaren gewerkt met weekverantwoordelijken. Die waren op zaterdag, zondag, dinsdag- en donderdagavond verantwoordelijk voor het gehele kantinegebeuren en stonden ook al die dagen en avonden constant achter de bar. Overigens heeft Jacqueline in die tijd ook vele uren als vrijwilligster achter de bar gestaan. Dit was behoorlijk intensief en vermoeiend, maar hiermee werd wel een erg goede band opgebouwd tussen degenen die toen bij VVR de kar trokken. Men ging door dik en dun voor elkaar.

    Hoogtepunten
    VVR 1 heeft in zijn bestuursperiode bij de club enkele promoties meegemaakt. Hij benoemt o.a. de uittocht met o.a. 2 bussen naar Luctor ’88 in Zeeland, waarop promotie naar de 3e klasse volgde. Naast de sportieve successen, was het ook in financiële zin een gunstige periode voor VVR. De kantine draaide goede omzetten, zodat een financieel goede basis werd gelegd. Tevens was de opening van de nieuwe kantine in 1997 een hoogtepunt, net als de beslissingswedstrijd Moerse Boys-Internos die bij VVR werd gespeeld. Maar het belangrijkste vindt André de saamhorigheid die er toen bij VVR was.

    Andere taken bij VVR
    André was in zijn bestuursperiode bij VVR verantwoordelijk voor het kantinegebeuren. Zo verrichte André alle inkopen en zorgde hij ervoor dat het vooraadbeheer op orde was. Als penningmeester moest hij ervoor zorgen dat elke week de opbrengst terecht kwam in de kluis bij de Rabobank. Ook heeft André het inhuren van een disco geïntroduceerd bij VVR, iets wat hij zag bij v.v. Korvel en waarvan hij dacht dat dit wel iets voor VVR zou zijn. Dat heeft vervolgens voor menig feestje bij VVR gezorgd…

    Hobby’s
    André volgt de prestaties van VVR nog steeds, maar heeft genoeg andere hobby’s. Zo is één van zijn hobby’s tuinieren en heeft hij een volkstuin bij zijn zus Marlies aan de Ettenseweg. Ook biljarten (driebanden) is een grote hobby van hem, de biljartclub heeft bij Rietje Snellen het thuishonk. Ook kaarten (rikken) doet André graag, maar om bekende redenen staat dit nu allemaal op een laag pitje. Puzzelen (allerlei soorten) lukt natuurlijk nog wel, evenals zijn werkzaamheden bij de werkgroep Rijsbergen van de uilenclub. Tot slot fietst André veel en graag (niet op een E-bike maar op een normale fiets) en als het enigszins kan, neemt hij dan één van zijn kleinkinderen mee.

    André en Jacqueline: bedankt voor het interview en de gastvrije ontvangst!